E 22°18'01.10"
N 49°38'42.65"

Cerkiew bramna w Dobrej (błędnie określana w przedmiotowej literaturze dzwonnicą bądź dzwonnicą bramną) jest jedynym tego typu zabytkiem w Polsce, reliktem średniowiecznej tradycji budowlanej sytuującej świątynię ponad bramą w fortyfikacji. W takiej cerkwi umieszczano zazwyczaj ikonę lub relikwie będące palladium grodu. Data powstania cerkwi bramnej nie została dotąd precyzyjnie ustalona, wiadomo jednak, że jest to świątynia co najmniej XVII-wieczna.
Cerkiew bramna drewniana, konstrukcji mieszanej. Zasadniczą, nośną częścią budynku jest trzykondygnacyjna wieża słupowo – ramowa. Podwaliny usunięte. Cokół z dzikiego kamienia. Pomiędzy słupy nośne w pierwszej kondygnacji wbudowana kamienna brama. W drugiej kondygnacji, oparta na ramie, cerkiew dwudzielna, zrębowa. Nawa na planie zbliżonym do kwadratu, sklepiona zrębową kopułą czteropolową, z złomem i stężeniem krzyżowym, ponad którym deskowy strop. Sanktuarium prostokątne, węższe i niższe od nawy, sklepione kolebkowo. Ściana ikonostasowa pełna, pierwotnie z dwoma przejściami, wtórnie przecięta. Ościeżowy portal w zachodniej ścianie nawy . Ościeżowe podwójne okno w północnej ścianie nawy. Prostokątne oscieżowe okno we wschodniej ścianie sanktuarium. Podłogi deskowe. Wokół cerkwi obejście. W najwyższej kondygnacji izbica dla pomieszczenia dzwonów. Dach namiotowy, zwieńczony glinianą, wypaloną banią garncarskiej roboty. Środkowa kondygnacja najobszerniejsza, obejście cerkwi pod opasaniem. Ściany odeskowane pionowo. Połacie dachowe pobite gontem.