E 22º02'51.96"
N 49º18'15.54"

Cerkiew pw. św. Dymitra w Radoszycach została wzniesiona w roku 1868. Jest to budowla drewniana, trójdzielna, z trzema wieżami zwieńczonymi cebulastymi hełmami. We wnętrzu zachowało się wiele elementów oryginalnego wyposażenia, w tym ikonostas i ołtarz główny oraz ołtarz boczny z ikoną patrona cerkwi, zaś na chórze - malowidło przedstawiające cerkiew oraz Łemka w trakcie zbierania zboża.
Na teren cerkwi prowadzi murowana brama-dzwonnica z początku XX wieku, zwieńczona trzema hełmami o formie podobnej do kopuł cerkwi. W najbliższym otoczeniu świątyni znajdował się cmentarz, z którego pozostał jeden nagrobek z 1868. W Radoszycach znajdowała się również kaplica greckokatolicka, zniszczona po 1945.
Cerkiew w Radoszycach, początkowo prawosławna, następnie unicka, istniała od 1507. Obecna świątynia została wzniesiona w 1868 i poświęcona cztery lata później. W 1896 wnętrze cerkwi zostało odnowione. Obiekt poniósł poważne straty w 1944, kiedy kilka pocisków uderzyło w jego dach i kopuły.
W 1944, w czasie wysiedlania ludności ukraińskiej w ramach Akcji Wisła, żołnierze LWP zrabowali cerkiew, wywożąc komplety strojów liturgicznych, kielichy i trzy dzwony. W 1948 budowla została zaadaptowana na kościół rzymskokatolicki, jednak nabożeństwa odbywały się w niej jedynie w ważniejsze święta. W 1961 decyzją wojewódzkiego oddziału Urzędu ds. Wyznań cerkiew została zamknięta, jednak w 1966 mieszkańcy Radoszyc samowolnie zerwali plomby z drzwi i doprowadzili do wznowienia kultu religijnego. Dopiero w 1971, po wcześniejszych szykanach ze strony władz lokalnych, parafia rzymskokatolicka w Komańczy otrzymała zezwolenie na dokonanie remontu obiektu i regularne odprawianie nabożeństw. Prace rekonstrukcyjne trwały do 1979.

Źródło: Kryciński S., „Cerkwie w Bieszczadach”