E 21º52'28.70"
N 49º48'23.90"

Kościół położony jest ok. 150 m na wschód od lokalnej drogi Lutcza-Węglówka. Usytuowany na niewielkim wzniesieniu, w widłach dwóch potoków, w otoczeniu starodrzewia.
Kościół jest orientowany. Prezbiterium i nawa wzniesione w konstrukcji zrębowej, na podmurowaniu kamiennym, krytym gontowym fartuchem. Ściany wzmocnione lisicami, pobite gontem. Kruchty konstrukcji słupowej (kruchta południowa szalowana deskami w układzie pionowym). Zakrystia ze składzikiem - murowane, otynkowane.
Prezbiterium wybudowane na rzucie prostokąta, zamkniętego od wschodu trójbocznie, z przylegającą od północy murowaną zakrystią i składzikiem na rzucie wydłużonego prostokąta. Korpus nawowy szerszy, na rzucie prostokąta, z kruchtą od zachodu (dolna część dawnej wieży) i dwoma pomieszczeniami po bokach oraz niewielką kruchtą od południa.
Prezbiterium i korpus nawowy nakryte osobnymi dachami dwuspadowymi o różnej wysokości, nad zamknięciem prezbiterium opadającym trzema połaciami. Północna połać dachu prezbiterium przechodzi nad zakrystię. Na kalenicy dachu nawy sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę z ażurową latarnią. Kruchta południowa nakryta dachem dwuspadowym, zachodnia-pulpitowym. Pokrycie dachów stanowi gont. Pod okapem dachu prezbiterium (od południa i wschodu) profilowane kroksztyny. Więźba dachowa storczykowa z usztywnieniem wzdłużnym.
Okna w nawie: bliźnie, prostokątne, zamknięte łukiem segmentowym (1 poł. XVIII w.), w prezbiterium: od południa potrójne, zamknięte łukami tzw. oślego grzbietu, od wschodu czworolistne okienko złożone z łuków oślego grzbietu, obecnie niewidoczne z zewnątrz (oba sprzed 1596r.) W kościele zachowały się trzy kamienne portale (w murowanej zakrystii). Jeden z nich, późnogotycki, prowadzący z prezbiterium do zakrystii, zamknięty półkoliście, z laskowaniami pochodzi z 1 poł. XVI w.
Wnętrze nawy i prezbiterium tej samej wysokości przekryte płaskim stropem. W nawie strop z fasetą i z pseudozaskrzynieniami, wsparty na dwóch słupach. W zakrystii sklepienie kolebkowe. Ściana tęczowa, prostokątna ze ściętymi narożnikami. Na fazowanej belce tęczowej krucyfiks z pocz. XVII w. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach, o prostym parapecie z dekoracją malarską z ok. poł. XIX w.
Wyposażenie głównie późnobarokowe i późniejsze, obejmujące: ołtarz główny z 1 poł. XVIII w. (uzupełniany w XIX w.), dwa ołtarze boczne przy tęczy z 2 poł. XIX w., wzorowane na wcześniejszych, barokowych, ambona barokowa z 1 poł. XVIII w. (przekształcona w XIX w. poprzez wprowadzenie neogotyckich podziałów korpusu).

Historia obiektu

Parafia w Lutczy ufundowana została przez Domaradzkich w 1 poł. XV w. Kościół wzniesiony został w 2 poł. XV w. Rozbudowany w 1 poł. XVI w. - m.in. dobudowano wówczas zakrystię i prawdopodobnie w 1 poł. XVII w. (budowa wieży, wzmocnienie ścian lisicami). W 1670 r. kościół został częściowo zniszczony pożarem (zapewne spłonęła wówczas wieża i dach świątyni). Kościół odbudowano i odnowiono dopiero po 1722 r. Z tego okresu pochodzą m.in. strop z fasetą, zaskrzynienia, dach z wieżyczką na sygnaturkę, okna nawy. Świątynię konsekrowano w 1743 r.
Od ok. 1970r. kościół pozostaje nieużytkowany. Ostatni remont budowli przeprowadzono w końcu lat 70. XX w.

Źródło: http://www.podkarpackie.pl/szlak/obiekt.php?akcja=LUTCZA