E 21º56'40.91"
N 49º58'59.67"

Kościół pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa Męczennika, przylegający niemal do bryły pałacu. Świątynia w stylu późnobarokowym wzniesiona została z inicjatywy księcia Teodora Konstantego Lubomirskiego w 1729 roku. Zorientowana na planie prostokąta, jednonawowa z apsydą, do której od wschodu przylega kwadratowa wieża, zaś od północy i południa aneksy stanowiące zakrystię i byłe oratorium księcia. Istnieją przypuszczenia, że budowniczy kościoła pochodził z Moraw. Ciekawym elementem wyróżniającym kościół na tym terenie jest wieża na przedłużeniu prezbiterium, która nakryta została hełmem w kształcie dzwonowatym, zwieńczona koroną i krzyżem, co miało korespondować kompozycyjnie z przestrzenią ogrodową między pałacem, a kościołem. Bryła i rzut kościoła odznaczają się zwartością i wysmukłością proporcji. Wewnątrz nawa i apsyda nakryte są sklepieniem kolebkowym z lunetami o drewnianej konstrukcji. Inne elementy wnętrza kościoła to:

• sklepienie z malowidłami i napisem na łuku tęczowym " GLORIA TIBI DOMINE",
• Ołtarz Główny z białego marmuru, oraz obraz " Pan Jezus Ukrzyżowany" z I połowy XVIII wieku,
• po prawej stronie Ołtarza, chrzcielnica z czarnego marmuru i puklową czaszą nakryta drewnianą pokrywą z figurą św. Jana Chrzciciela z początku XVIII wieku,
• obraz na Głównym Ołtarzu z wizerunkiem patrona kościoła św. Stanisława – biskupa,
• w prezbiterium obrazy z XVIII w. - św. Antoniego i św. Teodora Męczennika (nad zakrystią),
• nad oratorium księcia obraz ,,Św. Stanisława biskupa wskrzeszającego Piotrowina" z początku XVIII w.,
• wysokiej klasy drewniane portale od zakrystii i oratorium,
• drewniany chór z organami o 17 głosach.

Nad wejściem do kościoła widoczny herb ,,Śreniawa", nad nim korona cierniowa i napis: ,,Krzyż Chrystusa to mój herb, zaszczyt, honor, sława, pod tym krzyżem niech szuka sławy swej – Śreniawa".
Kościół otoczony jest ogrodzeniem z bramą i dwoma furtkami z połowy XIX w. Przy bramie wjazdowej zachował się herb rodziny Straszewskich - Rozdarta Strzała. Niedaleko od niego, w sadzie budynek plebanii z 1729 r. - przebudowany w końcu XIX w. i wyremontowany w 1916 roku.

Pozostałe obiekty zespołu: Plebania