E 21º45'27.72"
N 49º36'43.55"

Kościół znajduje się w centrum wsi, przy drodze Rogi - Iwonicz, położony jest na wzniesieniu. Kościół jest orientowany, wzniesiony w konstrukcji zrębowej, na kamiennym podmurowaniu z wieżą o konstrukcji słupowo-ramowej. Ściany wzmocnione lisicami, oszalowane są deskami w układzie pionowym z listwowaniem. Kruchta wzniesiona jest w konstrukcji słupowej, a zakrystia murowana z kamienia i otynkowana.
Świątynia składa się z prezbiterium na rzucie prostokąta zamkniętego od wschodu trójbocznie (przy nim od północy zakrystia na rzucie zbliżonym do kwadratu), szerszej nawy na rzucie wydłużonego prostokąta oraz od zachodu wieży (dzwonnicy) na rzucie zbliżonym do kwadratu z kruchtą w przyziemiu.
Dachy nad nawą i prezbiterium o różnej wysokości, dwuspadowe, od wschodu prezbiterium trójpołaciowy. Na kalenicy dachu nawy sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę z baniastym hełmem i latarnią zwieńczoną cebulastą kopułką. Wieża o ścianach pochyłych w wyższej części, z nadwieszoną izbicą, szalowana jest deskami z ozdobną koronką u dołu i nakryta baniastym hełmem. Nad zakrystią dach trójspadowy. Dachy pobite są blachą.
Wnętrze przykryte stropem z fasetą, zakrystia sklepieniem kolebkowym na gurtach. Chór muzyczny wsparty na czterech słupach. Otwór wejściowy z prezbiterium do zakrystii zamknięty łukiem w tzw. ośli grzbiet. Boczne drzwi w nawie z wtórnie założonymi gotyckimi okuciami i kowalskim zamkiem z ok. 1600 r. Otwory okienne zamknięte półkoliście.
Bogate wyposażenie wnętrza jest barokowe i późnobarokowe, pochodzi z XVII i XVIII w. Obejmuje ono m.in.: ołtarz główny z 1 ćw. XVIII w., dwa ołtarze boczne przy tęczy z ok. poł. XVII w. (przerobione w 1 ćw. XVIII w.), ambonę z 1 ćw. XVIII w. o oryginalnej formie korpusu w kształcie owocu granatu i barokową chrzcielnicę z 1 ćw. XVIII w. wykonaną z czarnego marmuru, w kształcie kielicha z puklowaną czarą. Ławki fundacji ks. Walentego Żelezińskiego z 1756 r. zdobią malowidła wyobrażające apostołów, przedstawicieli różnych stanów i sceny z Nowego Testamentu. Późnobarokowy konfesjonał z tego samego czasu także zdobiony jest malowidłami.

Historia obiektu

Pierwotny kościół parafialny jest wzmiankowany w 1462 r. Obecną świątynię wzniesiono w 1600 r. Kościół konsekrował w 1603r. biskup Maciej Pstrokoński. W 1 ćw. XVIII w. kościół został rozbudowany: dotychczasową drewnianą zakrystię zastąpiono murowaną ze skarbcem na piętrze, analogiczną do występujących w Iwoniczu, Wrocance i Króliku Polskim. Około 1756 r. kościół odremontowano staraniem ówczesnego proboszcza Walentego Żelezińskiego (m.in. powiększono otwory okienne i wykonano nową polichromię). W latach 1886-1888 został gruntownie przekształcony (przedłużono nawę ku zachodowi, wzniesiono nową wieżę ( prawdopodobnie na wzór poprzedniej), do południowej ściany nawy dobudowano kruchtę, zmieniono konstrukcję dachu i sygnaturki). Przebudowy tej dokonano pod kierunkiem majstra ciesielskiego Franciszka Uklei z Wietrzna. W 1888 r. wykonano też nową ornamentalną polichromię nawy autorstwa Michała Hornialkiewicza. Kolejny remont miał miejsce w 1908 r. (wymiana gontu na blachę). Prezbiterium zyskało polichromię figuralną wykonaną przez malarza sanockiego, Włodzimierza Lisowskiego w 1931 r.

Źródło: http://www.podkarpackie.pl/szlak/obiekt.php?akcja=ROGI