E 22º19'41.44"
N 49º49'33.38"

Kościół znajduje się w centrum wsi, przy drodze Przemyśl – Dynów.
Świątynia jest orientowana, wzniesiona w konstrukcji zrębowej, na kamiennym podmurowaniu, ze ścianami wzmocnionymi lisicami i poszytymi gontem.
Prezbiterium na rzucie prostokąta zamknięte jest trójbocznie. Przylegają do niego po bokach przybudówki: zakrystia i składzik. Korpus nawowy o układzie trójnawowym posiada obszerną kruchtę od zachodu (z dwoma składzikami po bokach) i niewielką kruchtę południową.
Ściany prezbiterium i nawy tej samej wysokości nakryte są dachami dwuspadowymi o osobnych kalenicach, z wieżyczką na sygnaturkę z latarnią o cebulastej kopułce (na dachu korpusu nawowego).
Wnętrze prezbiterium i nawy tej samej wysokości przekryte płaskim stropem z fasetą. Nawy boczne wydzielono dwoma słupami wspierającymi półkoliste arkady. Ściany i strop dekorowane są neobarokową XIX-wieczną polichromią.
Kościół w Bachórzcu jest przykładem drewnianej architektury doby baroku.

Historia obiektu

Zachowany do dzisiaj kościół wzniesiony został w latach 1760-1762 z fundacji Antoniego z Siecina Krasickiego, właściciela dóbr bachórzeckich. Konsekrowany w 1762 r. Gruntownie remontowany był w XIX w. (m.in. zyskał wówczas neobarokowy wystrój malarski wnętrza) oraz po uszkodzeniach I i II wojny światowej. W 1956 r. wymieniono pokrycie dachów z gontu na blachę. Opuszczony w 1961 r. (po wybudowaniu w pobliżu nowego, murowanego kościoła) był zagrożony całkowitym zniszczeniem. W 2000 r. rozpoczął się kolejny remont, który przywrócić ma budowli pierwotny wygląd.

Źródło: http://www.podkarpackie.pl/szlak/obiekt.php?akcja=BACH%D3RZEC